Met al die regen buiten (serieus, waar blijft die van komen?) is het leuk terugkijken naar de foto’s van onze citytrip naar Sevilla (lijkt een eeuwigheid geleden maar was in februari).
We bleven niet in dit super-chique hotel, maar wel in een superplek (hotel Kivir), we aten elke dag de lekkerste tapas en wandelden tot onze voeten pijn deden. En vooral, er was zon!
Het is druk geweest de laatste tijd.
Het is te druk geweest om tijd te maken om hier te schrijven, dat vooral.
Ik ga weer vaker (lees 3 dagen per week minimaal) terug naar mijn werk om te werken. Wat an sich gezonder is: meer beweging (ik parkeer op de verste parking en het is een eind wandelen naar de cafetaria) én minder sneukelen (al hebben ze paaseitjes uitgedeeld en vandaag koffiekoeken). Het is ook meer babbeltjes doen, maar ook minder gedaan krijgen (meer afleiding) en minder efficiënt on-line vergaderen (met 2 in een bureau tegelijkertijd on-line vergaderen is niet zo makkelijk). En een mens verliest weer tijd om over en weer te rijden. Ik heb een geluk dat het niet ver is, maar toch, het was zo makkelijk om mijn computer dicht te klappen en aan het eten te beginnen.
Maar we hebben ook ontspanning genomen. Terwijl de kinderen in de paasvakantie naar het BJK Schaken waren, zijn we nog eens met ons tweetjes er tussenuit geweest.
Naar Nancy. De stad die ik alleen kende van de weg naar het Zuiden. Metz – Nancy – Toul… dat rijtje. We hebben ze alledrie bezocht en het was de moeite.
Alvast 2 sfeerbeelden, want er was kermis. Ik ben daar nu niet echt een grote fan van, maar er was een reuzenrad! Ideale manier om het overzicht over de stad te krijgen!
Ik ben eindelijk bezig aan het foto-album van onze citytrip in april naar Madrid. Het doet deugd om op een koude dag naar zonovergoten foto’s te kijken.
En het was me een gezellige trip:
we aten een ontbijt met een overdaad aan chocolade (ik had nooit gedacht dat ik de woorden overdaad en chocolade achter elkaar zou typen, maar ziehier, het was massief veel chocolade)
we zagen een stukje Egypte in Spanje
we lieten ons verbazen door de kleurenpracht in de kathedraal
en we trokken een paar keer naar het park…
met een prachtige serre (met een bizar kunstwerk in maar dat terzijde)
we zagen meer dan 1 processie passeren (met altijd de nodige beveiliging)
we genoten van de architectuur
we namen de teleferico (na lang aanschuiven, in de zon, dus we wandelden terug…)
En we gingen naar het stadion van Real Madrid (toptip: bezoek de bar! zeker als je net als ons geen die hard fans bent: voor de prijs van het toegangsticket -een 3 euro als ik het goed voorheb- mag je een drankje drinken met zicht op het veld)
En eten… we aten zo lekker, maar echt. Met als hoogtepunt een etentje in de fusion keuken van La Candela, ter ere van mijn 40ste (sshhhtt) verjaardag. 20 gangen van kleine, exquise hapjes, mét aangepaste wijnen. Gelukkig was het op wandelafstand door een verkeersvrije straat van ons hotel! (ik heb nog altijd medelijden met de bordenwasser, zo veel speciale borden en potjes en glazen…. Allemaal met de hand af te wassen vrees ik)
Zalige herinneringen!
Ahhh Londen.
Het was een gezellig city trip, mét de kinderen. Esther wou al een tijdje naar Londen gaan, met als verlanglijstje: de Tower Bridge en gaan winkelen. Al snel kwam er het Natural History Museum bij (dino’s) en David wou op de London Eye (hij heeft zijn vrees voor het reuzenrad overwonnen).
Dus we gingen. Met de wagen. We boekten kamers in Ibis Aldgate, en we boekten ergens een plaatsje om de wagen te parkeren (via Just Park, letterlijk bij iemand op zijn oprit) en eens ter plaatse kochten we dag-tickets voor de metro (je kan ze aan de automaten voor een dag op voorhand al kopen, best handig).
We deelden onze dagen in op basis van het weer, en gingen dus naar musea wanneer het regende (en met ons een hele hoop ander volk). We eten bijna nooit ontbijt in een hotel, en zeker in Londen zijn er op wandelafstand leuke koffiehuisjes te vinden waar je voor een fractie van de kost van een hotelontbijt kan gaan eten (denk smoothies, warme chocomelk met een melktekening, croissants met chocolade & amandelen en pancakes met fruit). Verder gingen we ook eten in Chinatown, bij een fantastische Italiaan juist achter ons hotel en bij Jamie Oliver.
In no particular order
de Tower Bridge van binnen en van buiten. Dit is 1 van de 2 attracties waar we voor betaald hebben (de London Eye was de andere)
De Tower Bridge was zeer de moeite, met het glazen platform boven het brugdek, de historische uitleg en het bezoek aan de Victoriaanse stoommachines die vroeger de brug aandreven.
We gingen shoppen op Regent Street, waar de speelgoedwinkel Hamley’s uiteraard niet kon ontbreken. Zeg maar speelgoedparadijs. David heeft assistent gespeeld bij een demo sneeuw-maken (waar hij zijn beste Engels heeft kunnen gebruiken) en we kochten een tovertruuk omdat die echt zo goed was. We gingen op een andere dag ook nog naar Harrods, het shopping-icoon (iemand een opgezette pauw van £2500?)
Het Natural History Museum was een groot succes (al was het eigenlijk een beetje te druk), vooral dan de vele skeletten van dino’s en walvissen. 
En de mechanische T-rex, die ook….
Maar eigenlijk vonden de kinderen het Science Museum nog beter. Het stuk over ruimtevaart, met focus op het Russische ruimte-programma was zeer boeiend en er was een zeer verdienste tentoonstelling over wiskunde (breng dat maar eens aanschouwelijk, voor kinderen). Alleen zijn er nu veel meer dan vroeger, stukken waar je wel voor moet betalen die geïntegreerd zijn in het museum: een Imax cinema, flight sims, workshops. Ik snap het wel (het museum is gratis!), maar toch…
Dé topper was echter het British Museum. Daar zijn we 2 keer naartoe geweest. De eerste keer zijn we nl geëvacueerd nadat er een verdacht voertuig naast het museum was gesignaleerd. Sommige media spraken van een ontploffing die hoorbaar was, maar we hebben daar niets van gehoord of gezien. Maar het liep een beetje knullig. En het doet raar. Ik ben in mijn leven nog maar een paar keer voor serieus geëvacueerd, en nooit zonder dicht bij het gevaar te zijn: voor een brand op school (1 keer in de sportzaal en 1 keer in de gang, in 2 verschillende scholen) en 1 keer voor een bommelding in het station. En nu …. Met je kinderen aan de hand is het toch net wat anders.
Op de laatste dag gaven we de kinderen de keuze tussen de Tower bezoeken of nog eens terug naar het museum en ze kozen voor het museum. Mummies waren interessanter dan kroonjuwelen!
De London Eye: we waren er vroeg bij waardoor we de grootste drukte nog net voor waren. Bij het ticket is een 4D film inbegrepen die afgespeeld wordt in het ticket office en veel mensen slaan die blijkbaar over, maar het is de moeite. Het 4D effect bestaat uit mist, wind en zeepbellen en het is kort maar leuk.
Maar het zicht… het zicht uit de London Eye is schitterend!
(en er staan ook tocuh-screens met extra uitleg!)
En eten bij Jamie Oliver (op den bots, we wisten niet dat hij daar een restaurant had, maar David moest hoogdringend naar het toilet en de pijtjes naar een openbaar toilet lieten ons daar passeren, om 12u….) was lekker. We aten Italian hamburgers en Porkie Pizza met home made lemonade. Niet slecht, niet slecht.
Het lijkt alleen al veel te lang geleden, veel te lang….
Een beetje op den bots, zijn we in de 2de week van de kerstvakantie naar Venetië getrokken. Op citytrip, mét de kinderen.
We huurden een appartementje via Airbnb, wat met kinderen een stuk comfortabeler is dan een hotel, vinden wij.
We konden nog genieten van de kerstversiering:
Het succesnummer van de reis was het uitstapje naar het glasblazrseiland Murano:
(ja dat is glas, wonderlijk fijn glas)
We hadden beloofd dat we geen kerken gingen bezoeken en dat hebben we dan ook niet gedaan. De rij aan de San Marco kathedraal was trouwens immens lang en zat niet inbegrepen in ons combi-ticket (boot/musea). Dat combi-ticket heeft ook nog wat voeten in de aarde gehad (code die niet wou scannen gecombineerd met onvriendelijke Italiaanse dames aan de loketten), maar het is uiteindelijk allemaal gelukt.
We bezochten wel het paleis van de dogen, en dat was een aanrader voor de kinderen:
Vooral de gevangenis en de brug der zuchten spraken tot de verbeelding.
We waren gewapend tegen de koude met thermisch ondergoed, mutsen en handschoenen, dus een ijsje, dat kon dus wel. Italië en ijsjes, dat hoort te samen zoals Italië en pizza. Iedere dag!
Ook enorm blij dat Esther haar angst voor boten heeft overwonnen (anders hadden we daar schoon gestaan).
Onze contactpersoon van Airbnb raadde het natuurhistorisch museum aan om met de kinderen naartoe te gaan, dus dat deden we: een heel aangenaam museum met een boeiende mix van heel moderne tentoonstellingen (projectie-touch screens, nagemaakte fossielen om vast te nemen,… ) en heel, heel ouderwetse (opgezette dieren, dieren op sterk water, … beetje ranzig noemde Esther het).
Heel content van onze uitstap.
We zijn net terug van Barcelona.
En toch lijkt het alweer lang gelden. Stress is een gek beestje.
Maar we hebben onze batterijen opgeladen en 4 dagen lang ontstrest.
In 2002 was ik al eens gaan city-trippen in Barcelona met een groep vrienden. Tijd voor een nieuw bezoek. Deze keer geen regen en zelfs een dag stralende zon: T-shirt weer!
De Sagrada Familia is verder geëvolueerd: in 2002 stond de binnenzijde vol stellingen en was er maar 1 glasraam. Nu zorgen de regenboogkleurige glasramen voor een schitterend spektakel in de kerk. Niet dat die al af is, nah, nog lang niet, maar toch.
In Parc Guëll, liepen we een collega van Steven tegen het lijf nadat we met diens vader aan de praat geraakt waren (what are the odds?).
Op de minst heldere dag gingen we met het openbaar vervoer en de teleferic helemaal naar boven op Montjuïc waar we het fort bezochten en toen helemaal te voet terug naar beneden gingen.
We gingen naar de Boqueria en keken verlekkerd naar al dat lekkers.
We liepen de Ramblas af, die er niet zo bruisend bijlag als in mijn herinnering, maar het is natuurlijk ook maar januari!
De kathedraal (Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia) was zijn bezoek ook meer dan waard en de ganzen op het binnenplein van het klooster waren een leuke verrassing.
En we gingen goed gaan eten. Geleid door Tripadvisor kwamen we in een paar leuke restaurants terecht waren we tapas aten, Catalaanse pizza en heerlijk gegrild vlees.
Man, ik wou dat ik terug kon gaan….
(PS. Was ook ideaal om het aantal stappen per dag flink de hoogte in te jagen: 20000 tot 30000 per dag!)
Ons uitstapje/break van het echte leven naar Valencia heeft deugd gedaan, al lijkt het door de drukte alweer een eeuwigheid geleden.
We kwamen toen met regen, en vertrokken ook terug met regen, maar tussendoor hebben we alleen maar zon gehad. Zon, prachtige stad, lekker eten… ’t Kon niet op.
We begonnen aan de site van de wereldtentoonstelling (the city of arts and sciences genoemd), iets uit het stadscentrum, maar makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer (we hadden een 72-uren pas gekocht, met korting voor het aquarium, wat hoog op ons verlanglijstje stond).
Hier was ik nog blij met mijn jeans, trui en vestje, maar tegen de middag was dat niet meer nodig. De hele site is nogal futuristisch, en redelijk leeg… Eenzelfde ervaring als enkele jaren gelden in Lissabon.
Maar er was een stukje wetenschap om in rond te lopen en daar bleven we natuurlijk hangen:
Net daarachter ligt het aquarium, eigenlijk meer een kruising tussen een dierentuin en een aquarium. Met een dolfijnenshow. Het heet Oceanografic en daar draait het dan ook om: alles in (en rond) de oceanen.
.
Maar veel aquaria ook, die moeilijk te fotograferen zijn. Deze was wel de bijzonderste:
Door een tunnel kwam je terecht in een bol binnenin het aquarium, waar af en toe een golf werd gemaakt zodat je die golf van binnen kon zien en horen…. Een bijzondere ervaring. (zie mij daar zitten grijzen)
En daarna zijn we beginnen wandelen: 
De torens van de oude stadsomwalling zijn impressionant en het zicht van boven is ook de moeite.
We zijn ook in de botanische tuin gaan wandelen, die in beheer van de universiteit is.
En de tuin is geliefd bij jong
En oud
De kleuters kregen uitleg en knutselden, de senioren kregen uitleg of deden tai-chi. En we leerden ook wat bij:
Palmbomen hebben geen jaarringen!
En zoals je kan zien, een stuk zonniger!
Kerken zijn er ook goed vertegenwoordigd, en de kathedraal is ronduit prachtig.
die is het entree-geld wel waard.
Op de lijst van wereld erfgoed staat deze La Lonja de la Seda, een knap staaltje bouwkunst uit de 15de eeuw. Rechttegenover de zijdebeurs is de Plaza del Merca met een grote overdekte markt. Knap om te zien en het eten ziet er zalig uit. Dat kennen we hier toch niet echt.
Van het strand en de jachthaven waren we niet echt onder de indruk, al zal het feit dat het een donderdagvooravond in april was daar ook wel mee te maken gehad hebben. Er was wel een indrukwekkend zandkasteel, dat dan weer wel:
Maar we keerden al snel terug richting stadscentrum en dronken “agua de Valencia” op een terrasje (zeer de moeite, we hebben die thuis ook al gemaakt, drinkt heerlijk weg, maar is dus wel verraderlijk!). We aten de onvermijdelijke paella in het beste restaurant van Valencia volgens tripadvisor, Navarrao. En zoveel mensen kunnen niet fout zijn (de kracht van tripadvisor). Het eten was er heerlijk, de bediening vriendelijk en de prijs viel mee.
Allez, we hadden een klein beetje spijt dat we naar huis moesten, naar de drukte van het dagdagelijkse leven. In ieder geval hadden we ons batterijen goed opgeladen en dat was nodig voor wat eraan zat en zit te komen.
Dokas Fotografie 