Om een beetje in de Halloween sfeer te geraken: een post met skeletten
Deze staan in het prachtige Oxford museum of Natural History
Niet alleen de collectie is schitterend maar ook het gebouw waarin het museum is gehuisvest: de pilaren die de bogen steunen zijn allemaal gemaakt van verschillende gesteenten uit het UK. Lans de randen van het centrale atrium staan standbeelden van beroemde wetenschappers zoals Newton en Darwin.
Je komt ogen tekort! En het is gratis, zoals veel musea in de UK.
Geplaatst in reizen, STEM, uitstap, vakantie
Getagged museum, reizen, STEM, vakantie, Verenigd Koninkrijk, wetenschap
Ik ben bezig met het maken van mijn foto-album van onze trip naar Oxford in februari van 2023 (tijdje geleden, maar mijn foto-album van de zomervakantie van 2022 is ook nog maar net af eigenlijk… )
Het is genieten om de beelden terug te zien.
deze sprong er vandaag uit
De Divinity School.
Het gebouw dateert uit de 15de eeuw, en daar binnenlopen (zeker toen wij er waren, er was bijna niemand anders) geeft een sereen gevoel van geschiedenis. Van historie.
Een Amerikaanse vriendin zei ooit “in Europe, you can touch history” en daar moet ik vaak aan denken wanneer ik aan het reizen ben.
Oxford was overigens zeer de moeite (en kon ons veel meer charmeren dan Cambridge, wat mogelijk ligt aan het tijdstip van bezoeken, maar toch). In Oxford zie je waar de sfeer in Harry Potter vandaan komt. en er zijn veel leuke restaurantjes, veel musea, de prachtige Bodleian Bibliotheek (helemaal Harry Potter sfeer), tal van musea…
Geplaatst in boeken/lezen, reizen, uitstap, vakantie
Getagged Harry Potter, Oxford, reizen, UK
Vorige week ben ik, on a whim gelijk dat ze zeggen, naar de opname van de podcast van Alex Agnew (Welcome to the AA) gegaan in de Viernulvier (de vroegere Vooruit) waar Karin Slaughter te gast was.
Ik heb al veel van Slaughters boeken gelezen (love Will Trent!) en ik heb al verschillende van Alex Agnews podcastafleveringen gehoord, en toen ik de aankondiging van de opname zag in haar Facebook feed heb ik dit eerst gewoon genegeerd, dan eens verteld en toen zei mijn dochter “ga gewoon, dat zal eens deugd doen om weg te zijn” en dan heb ik dat gewoon gedaan. Impulsief zo. En dan heb ik nog iemand verwittigd (vriendin van een vriendin, die ik zie op feestjes en waarmee ik het op het laatste feestje heb gehad over lezen) en zo zijn we met vier (de mannen zijn ook meegegaan) naar het event getrokken.
En het was zalig leuk.
Eerst heb ik het boek gekocht (het komt eerst uit in het Nederlands, pas vandaag komt het uit in het Engels), dan ben ik geïnterviewd door een jonge gast van VTM (o my god de dingen die ik uit mijn botten heb geslagen) en dan in de zaal gaan wachten.
Eerst was er een introotje van Alex en Andries in het Nederlands en daarna schakelde het uiteraard over in het Engels. En nu moet ik zeggen, ik ga bijna nooit op zoek achter info over schrijvers. sinds kort hebben we een abonnement op De Standaard en daarom lees ik wel af en toe eens een interview in De Standaardder Letteren, maar ik hoef het niet per se te weten. Soms kom je dan in een controverse terecht (zoals met JK Rowling), soms hebben ze niet veel te zeggen (het is niet omdat je zalig kan schrijven dat je een goede spreker – in publiek- bent), voor mij doet het er gewoon niet vaak toe.
Maar dit interview was een schot in de roos. Het moet gezegd worden, Alex Agnew is een meesterlijk goede interviewer in zijn podcast. Anders dan op TV is er tijd. De podcast met Slaughter bijvoorbeeld duurt anderhalf uur (en er is dus ook niet aan geknipt en geplakt) en vaak duren de afleveringen nog langer (ik ontdekte Welcome to the AA overigens met de aflvering van Lionel D, de ex-SIE en schrijven van het boek “De Terroristenjager”). Karin Slaughter was gevat, grappig en zelfverklaard weird. De verhalen die ze vertelde over haar leven gaven ook een extra dimensie aan de onderwerpen van haar boeken, kortom, heel boeiend. En grappig.
Daarna was er de mogelijkheid om je boek te laten signeren en voor het eerst in mijn leven heb ik dat dan ook laten doen. Ik denk dat dit de 2de keer is dat ik een handtekening gevraagd heb (de eerste keer was een coach van de basketploeg Bobcat Gent, heel lang geleden en die heb ik toen niet gekregen) en mijn 2de gesigneerd boek (ik heb voor mijn verjaardag een gesigneerd boek van Lieven Scheire gekregen, “Insecten – het geflipte leven van zespotigen en andere vreemde beesten”).
Als afsluiter zijn we dan nog iets gaan drinken op het terras van de Viernulvier en zaten we niet ver van Alex Agnew en zijn entourage.
Zalige avond.
Die avond en de avond erna keek ik naar het VTM nieuws, om te zien of ons stukje geselecteerd was maar er werd zelfs niets over vermeld in het neiuws dus ik dacht dat er te veel “ander niews” was en ik had het al afgesloten.
Tot in zondagavond ineens berichtjes kreeg dat ik op TV was geweest.
Heel grappig.
En de dagen erna vroegen nog mensen me of het klopte dat ze mij op TV hadden gezien. Zottekes. 15 seconds of fame!
Geplaatst in boeken/lezen, podcast, uitstap
Getagged Alex Agnew, boeken, Karin Slaughter, lezen, podcast, Welcome to the AA
Het was van in het zesde studiejaar (de bosklassen!) geleden dat ik er nog eens geweest was, maar Molsbroek (Lokeren)is eigenlijk wel een prachtig gebied om te gaan wandelen!
Het was een zalige wandeling, we zagen enorm veel vogels en we deden een foto-zoektocht (van het werk van mijn man). Omdat we 1 foto’s niet gevonden hadden, zijn we zelfs de volgende dag teruggekeerd. (uiteindelijk bleek dat de structuur op de foto was afgebroken en dus niet meer te vinden was!).
We probeerden ook wat diertjes en planten te identificeren met onze OBSIdentify app, dat is weer eens iets anders dan Pokemons vangen.
En we zagen een mama eend met jonkjes… zo schattig
Een tijdje geleden trokken we op een zaterdag, uiteraard met voorafgaande reservatie in deze corona-tijden, naar het GUM, ofte het wetenschapsmuseum van de Universiteit Gent.
Het museum heeft als slagzin: “Ik twijfel dus ik ben”
Of ook wel “welkom in het hoofd van een wetenchapper”
Het museum vertrekt vanuit chaos om zo, via wetenschappelijke methodes, tot kennis te komen.
Een andere aanpak, waardoor je soms de gekste dingen naast elkaar tentoongesteld vindt, maar het zet aan het denken. En ze hebben duidelijk in alle departementen gevraagd wat ze nog liggen hadden, want het is een bonte verzameling geworden.
Na het mueseumbezoek kan je ook nog een wandeling maken door de kruidentuin en de serres, wat ook zeer de moeite is
Het muesum is een aanrader, maar het is volgens mij minder geschikt voor jonge kinderen, omdat het een zekere manier van “naar de dingen kijken” vergt. En het helpt als ze al wat wetenschap op school gekregen hebben: hoe je dingen afleidt uit observaties, hoe je dignen classificeert,…. Het moet niet, maar het maakt het wel boeiender.
Het is ook iets totaal anders dan Technopolis bijvoorbeeld wat zich volledig richt op kinderen, vanaf heel jonge leeftijd. Er liep daar een moeder en grootmoeder rond met 2 kleintjes en ze waren zich bijna constant aan het verontschuldigen dat de kinderen al gillend rondliepen. Nu, ik heb niets tegen kinderen in een museum, maar als je je er zelf niet comfortabel bij voelt, dan is het misschien nog niet echts iets voor hen… (we liepen toen in de zaal waarin het perspectief in een schilderij van Van Eyck uitgelegd wordt, dat was voor ons al zware kost… )
Niet dat musea en kinderen niet samengaan, we hebben de onze van jongs af aan meegenomen. En ik herinner met een uitstap naar Parijs in het 5de middelbaar waarbij we vrij mochten rondlopen in het Musés d’Orsay
Ik liep met een paar vrienden in de zalen met de impresionistische werken en er was een klas met ik schat 6-jarigen die uitleg kregen over 1 bepaald werk. Geen idee meer welk maar ik herinner me dat de juffrouw of de gidse een vraag stelde over waarom de artiest daar voor dat bepaald kleur had gekozen en alle vingers gingen de lucht in en er werd daar nu toch uitleg gegeven over lichtinval en emotie… Man, dat konden wij niet. Dus we zijn stilletjes even blijven staan om mee te luisteren.
Dat is me altijd bijgebleven.
Als je een goede gids aan de hand hebt, dan kom je altijd zo veel meer te weten.
Getagged Gent, kruidentuin, museum, universiteit, wetenschap
De website van Toerisme Oost-Vlaanderen is ons dit jaar al goed van pas gekomen. Vorig weekend gingen we op wandel in Berlare…
Wat ook wel wat nostalgie was, want we passeerden lans Nieuwdonk waar we vroeger, toen ik kind was, wel vaker gingen zwemmen in het meer. Zalig
Nu de lockdown wat versoepelt is, wagen we ons terug aan wandelingen buiten Melle. We trokken vorig weekend naar Zevergem voor een wandeling langs het jaagpad.
En we kochten lokaal! Een ijsje bij De Ponthoeve dat super smaakte! We proefden chocolade (uiteraard), speculaas (ook uiteraard), rum-rozijn en aardbei. We gaan nog daar wandelen!
En dialect… zalig
Nu we niet uit ons kot mogen, doen foto’s des te meer wegdromen…
Ik ben bezig met mijn foto-album van vorig jaar en zag dat deze nooit tot op de site geraakt was:
Ik was er nog nooit geweest, de Kalmthoutse Heide. Een prachtig natuurgebied. Het was toen een super zonnige dag in februari en het was er best druk.
We zijn er naartoe geweest na de première van “How to train your Dragon 3 – The Hidden World” , in Kinepolis Antwerpen. Mooie film overigens, ik was niet de enige die een traanje moest wegpinken.
Dus voorlopig, van de film genieten in uw kot, en gaan wandelen in de heide,… dat komt er wel weer van.
Geplaatst in algemeen, fotografie, TV/film, uitstap
Vorig jaar gaf ik mezelf een namiddagje Gent cadeau voor mijn verjaardag. ’t Was toen beter weer. En minder druk op het werk ook vermoed ik.
In ieder geval, ik kwam deze foto tegen bij het maken van mijn foto-album (jawel, opnieuw ongeveer een jaar achterstand).
Zeepbellen in Gent. Aan Sint-Baafs. Onbezorgd. Ik hou ervan.
Met als het slechte weer en de stormen (altijd netjes in het weekend getimed) was het een hele tijd geleden dat we nog eens waren gaan wandelen. Dus toen het zaterdag zonnig was zijn we gaan wandelen verdorie!
Naar het provinciaal domein Bulskampveld in Beernem. Het lag er wat modderig maar daar trokken we ons niets van aan. 
We genoten van de bloeiende paaslelies.
we versterkten de innerlijke mens met een warme Luikse wafel of een ijsje van de hoevewinkel (de cafertaria/tearoom was gelsoten, en op zoek naar nieuwe uitbaters), en man, wat smaakte dat.
Kortom, het deed deugd om buiten te zijn
Dokas Fotografie 