Ik heb voor mijn beide kinderen hun mappen met verzamelde werkjes uit de kleuterschool eens overlopen voor ik ze op zolder ging wegbergen en van de meest sprekende heb ik foto’s gemaakt.
Het is zo leuk om die terug te zien (nu ze respectievelijk 18 en 15 zijn).
Geplaatst in creatief, familie, fotografie, grafisch werk
Getagged herinneringen koesteren, kindertekeningen
In de krokusvakantie zijn we op vakantie geweest. Naar Centerparcs. Met de kinderen en hun vrienden. En het was goed.
We hebben gezwommen (uiteraard), gespeeld (tennis, boogschieten, D&D – allemaal de kinderen), gelezen, gewandeld (wij, de kinderen niet zo), films gekeken, gekookt en ontspannen.
We ontdekten een paar mooie wandelingen buiten het park en genoten in het zonnetje. (grootste tip bij Centerparcs: meestal zijn er echt mooie wandelingen te doen buiten het park en de lokale supermarkten zijn een pak goedkoper. En we waren de enigste gasten in de frituur in het dorp!). Supertip de app komoot. We hebben de full version gekocht een paar jaar geleden en we hebben er al prachtige wandelingen mee gedaan. Ook hier bij ons in de buurt, maar evengoed in Denemarken, IJsland, Frankrijk, … De investering meer dan waard (wij hebben het world pack van 29,99€)
Alleen spijtig dat een mid-week snel voorbij is en de realiteit van het werk snel opnieuw volledig overheerst.
Gelukkig hebben we de voorbije dagen al wat heerlijk zonnig weer gehad. Ook al zijn we nu met z’n allen ziek. De zoon heeft griep (daar testen ze nu ook op bij de dokter), de echtgenoot en ikzelf snotteren en sniffelen (het griepvaccin doet zijn werk, ook al is het een tijdje geleden). En dan prijzen we onszelf gelukkig dat we grotendeels van thuis uit kunnen werken.
Het is altijd een beetje spannend, die eerste schooldag. Bij wie gaan ze in de klas zitten, welke leerkrachten hebben ze,… maar deze keer was het extra spannend aangezien mijn dochter van school veranderd is.
Net als ik, tussen het vierde en vijfde middelbaar. Voor de wiskunde en de wetenschappen.
Dus het was spannend. Maar het is super meegevallen. Ik kreeg een stralende dochter terug.
en op deze school zijn er terug huurboeken, dus kon ik ook terug kaften. Nostalgie.
Tja, als we thuis moeten blijven dan maar puzzelen. Deze keer is Parijs aan de beurt.
En er ligt nog een puzzel te wachten van de Grand Canyon. Veel bruin-tinten…
Het is wel leuk om zo over de middag samen rond de salontafel te zitten puzzelen.
Of samen in de zetel zitten en een boek lezen.
Momenteel trouwens bezig in “Mobiel” van Stephen King… geeft een andere betekenis aan “die zombies die op hun telefoon zitten”.
En ik ben blij dat mijn zoon na het uitlezen van De Grijze Jager reeks een nieuwe reeks heeft gevonden: De Jonge Samorai van Chris Bradford, na een tip op de Facebookpagina’s van De Boekenjagers (waar er naast boeken te vondeling leggen en vinden ook veel advies gevraagd en gegeven wordt). Iemand vertelde dat haar neef De Grijze Jager fantastisch vond, maar Broederband wat minder en nu vertrokken was in De Jonge Samoerai. Ben die direct gaan halen in de bib en was een succes!
Geplaatst in algemeen, familie, hobbies
Getagged boek, boekbespreking, jeugdboeken, puzzel
Thuis, in de kerstvakantie, dat betekent ook gezellig samen koken en eten.
We maakten klassiekers, maar probeerden ook wat nieuws
Zoals deze BBQ kip in de “slow cooker”, recept
Steven maakte bruscetta als voorgerecht op kerstavond en op oudejaar
En op kerstavond was het dessert “zoete pizza”, ofte pizza deeg met nutella, nootjes en banaan/marshmellow
Zalig!
Dit jaar zit het er niet in om samen naar Bake Off te kijken zoals de traditie gebied. Maar mijn mama bakt wel zoete lekkernijen die we ophalen en dan whatsappen we tijdens het kijken.
Rare tijden, virtuele alternatieven…
Dit jaar is er trouwens ook een Junior Bake Off Vlaanderen en eerlijk gezegd, die vind ik -dit jaar- leuker dan de volwassenen versie 🙂
We deden we zoal in de herfstvakantie?
Herfstwandelingen maken. Uit de routes op tov.be kozen we er een paar uit (in Ename, Merendree, …) en we wandelden. Op paden, in de modder… genieten! Gelukkig hebben we veel mooi wandelweer gehad in de vakantie.
We begonnen ook een nieuwe puzzel. Een zonovergoten Provençaals landschap… dromen mag…
We speelden spelletjes zoals De 7 wonderen
En ja, we hebben onze kerstboom al gezet. Kan mij niet schelen, dit jaar is al eigenaardig, dan kan dit er wel bij. Het is op z’n minst gezelliger met al die lichtjes
Ik weet niet waarom, maar vroeger moesten wij bijna ieder schooljaar van het vierde leerjaar tot het 2de of 3de middelbaar wel een herbarium maken. Met kruiden of met blaadjes. zoeken, drogen, determineren…
Tot nu toe bij de kinderen, niets van dit alles. Tot nu. Een jaaropdracht voor Esther. Telt als examenvraag in juni. 10 kruiden.
Ik was enthousiaster dan zij was 🙂
Dus we zijn vandaag gaan wandelen. Enkel kruid dat overvloedig aanwezig is, geen beschermde soorten, niets aangelegd (of course). We hebben al zeker 8 verschillende soorten. Nu hopen dat het drogen wat lukt. Daarvoor hebben we nog een telefoonboek opgeduikeld bij mijn ouders…
Ik ben benieuwd….
Dat dit schooljaar “anders” zou worden, dat zagen we al een tijdje aankomen. Met mondmaskers, met gespreide speeltijden, met lunch in shifts, … maar ook het eerste middelbaar. Officieel geen lagere schoolkinderen meer. Man, de tijd vliegt, om het met een doodoender te zeggen.
Maar we zijn dus opnieuw begonnen. Ook de eerste muzieklessen zitten erop (muziekgeschiedenis, samenspel én dwarsfluitles), schermen is niet gestopt (eens ze terug mochten beginnen in juni want… schermen is toch echt wel de ideale corona-sport?)
Schaken begint dit weekend en klimmen volgende week.
Werken doen we nog grotendeels van thuis, al ga ik wel af en toe al eens naar mijn bureau. En naar productie. Maar meetings zijn nog bijna altijd via video-conferencing.
De kinderen zijn vooral blij om hun vrienden terug te zien, om les te krijgen in de klas, om buitenshuis te zijn, om voorzichtig terug naar “normaler” te gaan.
Stilletjes aan.
Stapje voor stapje.
2020… een waanzinnig jaar.
Het was op zijn mist gezegd een eigenaardige vakantie. We moesten dan wel niet werken, het was toch niet gelijk normaal.
Door de Corona-toestanden was onze reis naar Denemarken al in het voorjaar geannuleerd. Spijtig maar helaas, niets aan te doen.
Dus hadden we een weekje Ardennen en een mid-week in Limburg geboekt. En voor het eerst in al die jaren hebben we te maken gekregen met een dubbelboeking. In de Ardennen (nu nog een gelukt dat het niet op een buitenlandse reis is gebeurd, dan rij je niet zo snel terug naar huis). Nu ja, het leek toch een erg druk dorpje, met veel toeristen, dus misschien was dit nog wel een geluk bij een ongeluk.
Het mid-weekje Limburg viel best mee, we hebben een fietstocht gedaan (en waren daarbij een beetje te optimistisch over onze conditie, maar alles is goedgekomen en we hebben het gehaald), we hebben enkele wandelingen gedaan, we hebben marshmellows geroosterd boven de vuurschaal om s’mores te maken (een geroosterende marshmellow tussen 2 koekjes met chocolade), we speelde gezelschapsspelletjes en lazen boeken. Een beetje hetzelfde als thuis dus, maar dan op een ander :-). We grapten wel eens dat vakantie nu gewoon “wandelen op een ander” was.
Maar goed, we hebben vakantie gehad, we hebben kunnen uitrusten, veel, veel gelezen (meer later) .
Ondertussen zijn we terug aan het werk. Vooral van thuis. Het is wennen, om er terug in te komen.
Het is ook wennen aan terug verstrengde maatregelen.
Maar we geraken er wel.
Dokas Fotografie 